Brandy/likier Ararat Apricot 35% 0,7l w kartoniku

Rating:

4.93 Oceny: 4574 4.93221

Gross price: 196,00 zł

Regular price:

196.00

The lowest price during 30 days prior to the reduction:

Net price: 159,35 zł

Regular price:

The lowest price during 30 days prior to the reduction:

・Kup teraz i zapłać za 30 dni

quantity szt.

product unavailable

Availability: available

Vendor:

Product code: Z6F3F-39341

Category: Armenian

ask about product
add your review

Wyjątkowe wydanie pysznego likieru morelowego od armeńskiego producenta brandy Ararat, który wytwarza trunki niezmiennie od 1887 roku. To połączenie dwóch symboli tego kraju w jednej butelce - soczystego owocu oraz tradycyjnego trunku.

Kompozycja oparta na klasycznym profilu brandy (produkowanej na bazie białych winogron oraz źródlanej wody) - została wzbogacona naturalnymi ekstraktami z dojrzałych moreli. W rezultacie powstał aromatyczny likier i jednocześnie słodka brandy owocowa, która oferuje bogatą gamę nut suszonych moreli, płatków migdałowych, wanilii, lukrecji, cynamonu i tonów subtelnego dębu.

Polecany do podawania w wersji schłodzonej i z kostką lodu. Pysznie smakuje serwowana także do marcepanowych deserów oraz ciast z migdałami. Sprawdzi się również jako alkohol po posiłku, na dobre trawienie.

Ararat to najsłynniejszy trunek z Armenii. Swoją nazwę wziął od świętej góry Ararat, na zboczu której według legend zatrzymać się miała biblijna arka Noego. Fabrykę tego alkoholu na gruntach dawnej fortecy założył w 1887 roku Nerses Tairyan - kupiec i filantrop. W 1899 roku Tairyan odsprzedał firmę Nikołajowi Szustowowi, potentatowi na rynku rosyjskiej brandy, za 50 tysięcy rubli. Szustow okazał się niezwykle obrotnym biznesmenem; jeszcze w latach 70-tych XIX wieku kontrolował 80% produkcji brandy, win, wódek i likierów w Cesarstwie, a wkrótce jego wyroby trafiły również na rynki zachodnie. Marce nie brakowało sukcesów: podczas wystawy światowej w Paryżu w 1901 roku Ararat otrzymał nagrodę Grand Prix, a francuscy sędziowie byli tak zaskoczeni jego niespotykaną klasą, że zezwolili Szustowowi nazywać go "koniakiem". Był to pierwszy w dziejach przypadek, kiedy przywilej ten otrzymał producent spoza Francji.